Tuesday, August 6, 2013

D’ Dikkricher Stad Musikanten


Ass dat do den Péckvillchen? Ma jëmmen a gewëss! Photo ET

D’ Dikkricher Stad Musikanten

Zu Dikkerich, wou een keen an d‘ Kierch kréich, ass Krich,
Well déi, déi fir déi sinn déi dergéint sinn wieren sech.
Nach nie zënter der Seechen vun der Rouder Gees,
Gouf et wéint engem Déier souvill Schinnegebeess.

Déi Dikkricher hunn den Hunn mam Iesel ersat,
Den Dikkricher Iesel ass jo d’ Symbol vun der Stad.
Dem Octavie modert dat um Mo mat deem Hunn,
Hat bezuelt elo näischt, dann hunn se dat dervun!

Den Péckvillchen gouf  ‘rëm em gudden Rot gefrot.
“ Dien hei hätt am léifsten keen Hunn” huet hien du gesot.
“Mir kennen dach all den Iesel vun Nazareth,
Dem Schupp saïn Iesel, dem Kleeschen am Wéiwësch Kett”.

“Am léifsten hätten mer keen Hunn wéi mir een haten,
Wat ass dat ee Kräiz mat deeër Zort Kandidaten!”
Den Iesel um Tuerm streckt alle Véier vun sech.
“No den Walen hëlt dach keen méi dien hei ewech”

Den Top Dikkricher an d’ Octavie sinn wéi Hond a Katz,
Well hien ass jo roud an hat awer donkel schwaarz.
Kuckt do, een Iesel, een Hond, eng Katz een Hunn,
T’ héiert sech wéi d’ Bremer Stadtmusikanten un.




No comments:

Post a Comment