Hëllef, de Juncker krut keen Stull

Ass dat do den Péckvillchen? 

Ma nee, dat ass een zerzauselten Kommissar.

Photo: ET / Grouss Kommissioun

Hëllef, de Juncker krut keen Stull

Zu Bréissel huet eisen Kulturministere een Konschtwierk 

mat 28 Ligestill verbrach.

De Juncker grommelt: “Märrtt, dat ass lo schonns vir d’ zweet,

Dass den Bettel mer mat den Still op d’ Nerven geet!

T’ éischt den Premier’s Stull ënnert dem Aasch weg gezunn,

An elo huet en Mech ëm eng Chaise longue bedrunn!”

Virun der europäescher Hexen Kichen,

Ass den Juncker amgaang no sengem Stull ze sichen.

T’ goufen aachtanzwanzeg Still do opgeriicht,

Mee keen fir den Juncker! Huet de Bettel dat gestiicht?

Nee, d’ Schold fält alt erëm op d’ Kulturministesch,

Déi wollt spueren, an den Juncker krut den Wësch!

Béis Zongen soen t’ wär alt sou eng Geschicht, déi Still,

Een wäitleefegen Koseng hat deeër Still zevill.

Well den Péckvillchen selwer Kultur Schaffert ass,

Wiert hien sech mam Maggy géint esou een Beschass.

Dat Konschtwierk, saïn symetreschen Equiliber,

Verschléit engem den Otem, awer och d’ Wierder.

T’ Konzeptualitéit vum Wierk ass subliminal,

Anti-performativ, avant-garde ouni Schal,

An enger nach formalistescher Installatioun,

Dialektesch eng Rigueur fir’m Juncker seng Fonktioun.

“Ma jo,” sot den Juncker, “wei dat dann esou geet,

Dann sinn Ech alt erëm dien leschten Mann dien steet!”

Ma Jean-Claude huel Plaz, d’ Présidence ass an d’ Vakanz,

Och wann s’ all hei wären, léichen se dach op der Panz.

La présidence luxembourgeoise du Conseil de l’Union
 européenne a installé 28 transats aux couleurs
des États membres devant son siège de Bruxelles.
(L'Essentiel)

Gambia nennt sech elo den Vaga Bund

Ass dat do den Péckvillchen? 

Ma nee, dat ass een Mannequin vun Chaussures Léon. 

Photo: Selfie

Gambia nennt sech elo den Vaga Bund

Am ganzen Land sicht den Parquet no engem Mann,

Deem ee bloen Schong op de lenken Fouss passen kann.

Hien war um Bal du quatorze juillet bis Hallefnuecht,

Beim Fortlafen huet en d ‘Schong an der Trap verluer.

Trotz Vakanz rifft den Péckvillchen seng Redaktioun,

A schéckt seng beschten Leit op Investigatioun.

Den Prömmjee steet do sech hannert dem Schal ze krazen:

“Wann dat den Tom ass, mellen Ech dat a Brazen!”

Et dauert nit laang an Breaking News sinn gebrach:

Den Tom Cinderella fëllt elo d’ Summerlach!

“OMG”, sot den American zu Lëtzebuerg,

“Et muss een dien fannen, soss gëtt et awer uerg!”

An do huet den Péckvillchen och schonn gemellt:

“Den Tom Cinderella trëppelt buerféiss duerch d’ Welt.”

“O Meeschter” sot den Tom, “huelt mer näischt fir iwwel,

Dës Affaire geet nit nëmmen Iech op den Stiwwel.”

D’ Schong hunn gepasst, alles war frou wéi nach ni,

Hien gëtt Kulturminister an kënnt op den Selfie.

An den Bausch dréckt sech vir an gëtt him gréng Händschen,

“Wat gutt ass géint d’ Keelt, ass gutt géint Global Schweessen.”

Den Schneider bréngt him eng Mooss geschneidert rout Kap,

“Vun der (L)(S)(A)P, mee pass op an der Trap!”

D’ Oppositioun laacht sech freckt bis op den leschten Spunt:

“Blo, gréng, rout, Gambia heescht elo den Vaga Bund.”

Mee d’ jalous Leit an der (C)(S)(V) déi sinn méi schlau,

Déi kucken an d’ Zukunft an wëssen jo genau,

Geschwënn sinn se erëm drun an nit den Xav,

Dann geet erëm alles op den Kréienaen an d’ Oktav.

*Note: Wat zwëschen Klameren steet konnt leider nach nit verifiéiert ginn.

Den Bettel huet se all op Twitter gewichst

Ass dat do den Péckvillchen? 

Ma nee, dat ass een Tweeter. Photo ET / Présidence

Den Bettel huet se all op Twitter gewichst

Den Bettel sot, “mer halen d’ Griichen nach een Joer,

Mir wären léiwer frou wéi traureg, ganz kloer!

Mee awer nit zu egal wat vir engem Preiss,

Nee et misst den Schäuble sinn, soss drécken mer eis.”

Den Hollande huet dunn gesot hien wär de Bindestrich,

Hien stéing do als trait d’ union zwëscht dem Preiss am Griich.

Den Gramegna sot, “mir stinn zwëscht Preiss an Fransous,

D’ Lëtzebuergesch Présidence gëtt der Welt keen Stouss.”

An duerfir haten d’ Lëtzebuerger jo all gutt Zäit,

Si  hunn dunn dem Bettel säin Twitter virbereet.

Kaum sot den Griich “Jawoll” huet den Bettel getweet,
Hien war den éischten, mee huet den Treuhand Fong verspillt.

Dien Belsch do klaut eis den Hämmelsmarsch

Ass dat do den Péckvillchen? Ma nee, dat ass den Coq Wallon.
 Photo: Vlaamse Leeuw.

Dien Belsch do klaut eis den Hämmelsmarsch

Am groussen Sall vun den Privilegiéierten,

Dorënner e puer Lëtzbuerger Deputéierten,

An virun den Aen vun Présidence an Xav,

Ass dien Belsch Amok iwwert eisen Wee gelaf.

Hien turnt, an jäitzt op Flamenglesch, an gëtt es nit midd,

An violéiert eis mam flammänneschen Lidd!

Mir protestéieren beim Belsch iwwert dat Ganzt,

Bei eis gëtt nëmmen op den Hämmelsmarsch gedanzt! 

Hei ass d' Beweismaterial:

D’ Maggy baut een “Fierkelsgate”

Wat heescht hei Barbecue!? Photo ET / Agri Kultur

D’ Maggy baut een “Fierkelsgate”

An den Koschongs Restaurant zu Weiler-la-Tour,

Ass d’ Maggy mam Obelix op eng Friess gefuer.

Do goufen dann eng Honnert Fierkelen geschluecht,

A schéin eent nieft d’ anert op den Barbie geluecht.

Vun der Kultur huet den Assurancetourix gesongen,

Während d’ Leit bis op d’ Terrass schéin brav Schlaang stoungen.

“Ool Ju känn iet,” stoung do, ganz déck ënnerstrach,

Alles stierzt sech mat den viischten Féiss an den Trach.

“Ei” sot d’ Magg, “no deem Sauwieder op der Terrass!

An sech mat engem ganzen Gissi den Mo opgerass!

Well direkt wann dat hei d’ Wuert Kultur emol héiert,

Gëtt och gläich een ganzt Fierkel eragefeiert.”

Den Obelix dien bafft, an jickt, an knätscht, an keimt:

“Ma Magges, Du hues jo wéi den Péckvillchen gereimt!”

T’ gouf gefrupst, Schwéngsféiss, Jelli, an eng krupseg Schwaacht,

An eng Héiss, et huet engem bal ze vill gutt geschmaacht.

Mëtten an deeër Freed sot den Wiert: “T’ ass näischt méi do!”

Den Obelix fiert op: “Wat man mer dann elo!?

‘Ool Ju kann iet’, steet jo awer do geschriwwen,

Ech sinn nach hallef erhéngert, näischt iwwerdriwwen!”

“Ool you kann iet, dat wëllt jo awer nit soen,

Friesst alles, an loosst bei jëmmen näischt stoen!”

An d’ Magg sot: “An iwwerhaapt d’ Fierkel war nit koscher,

Meng kataresch Frënn wéilten et mol nit mat Moschter.”

Sou huet den Péckvillchen gelies am Paperjam,

Vun dem groussen Leed iwwer eng Fierkelsham.

Zum Gléck war d’ Maggy awer nëmmen privat do,

An huet zu gudder Läscht och bezuelt, plus dräi Euro.