Den Dag Duerno

De Frieden sot, "déi hei ass nawell gutt,

Wat Ech hei gesinn mécht mer neien Mutt!

Wann een all Numero huet bis op een,

Seet d' Reglement da gewënnt een trotzdem.

Mir hunn tatsächlech een Trouschtpräis ze gutt,

Souguer méi wéi een aus der Virwëtztut.

Laut dem Reglement gesinn Ech der dräi,

Et gëtt elo Zäit, kommt mer maachen eis bäi!

Eisem Mann do uewen op der Mauer,

Deem verdreiwen mer elo seng Trauer,

Europa garantéiert seng al Platz,

Sou liesen Ech emol am Kaffissatz.

Hien geet a China mat dem Euro Grupp,

A gëtt dem Renmimbi eng gutt op d' Krupp.

Bestëmmt ass de Sarko lo giel vu Näid,

Hien hätt de Juncker jo gär rausgeheit.

Een aneren Präis hu mer an Europa,

D' Re'idings Vif klëmmt ee Sprass an Utopia,

als Vizepresident beim Barroso,

De Sarko ass och alt duerfir rosen.

An zum Schluss déi drëtt Méck mat engem Schlag,

Europa bréngt den Yves Miersch ënner Dag.

Duerno stellt sech dann wuel weider keng Fro,

Säin Ramplassang steet mir bestëmmt méi no.

Mer hunn zwar d' läscht eng Goldmedaile verluer,

Mee dräi Sëlwer Medailen geet och duer.

Mir hunn och vum Van Rompuy geléiert:

Ee Sprint, dee gëtt vun hannen lancéiert."

Jiddwereen mengt elo wär endlech Rou,

Europa schléifert lues op Chrëschtdag zou.

Mee bei Schlecks gëtt op den Tour trainéiert,

T' ass nach een dien den Sarko verléiert.

Feierwon: Luxembourg: Une Leçon de Démocratie qui Sauvera la Démocratie, II

Feierwon: Luxembourg: Une Leçon de Démocratie qui Sauvera la Démocratie, II

Maybolli, hors série

Léif Leit de Péckvillchen ass gefuerdert,

Zou Bréissel ass d' Weltgeschicht veruerdert.

Séi hunn all gejaut "Héich den Van Rompuy"

A guer keen wollt de Jean Claude Juncker méi.

De Juncker setzt op der Festungsmauer

"Dat Europa war mir vill ze sauer"

Seet hien, a wëscht heemlech eng Tréin ewech.

Bestëmmt vun Erliichterung mengen Ech.

Ech soen "Ass dat nit onerhéiert?

Wat huet dien Belsch dann do opgeféiert,

Hien war nie derbäi a kënnt ganz vun hannen,

Fir dann d' Schlussétappe am Sprint ze wannen."

Eng Freed kënnt trotzdem eraus an dat wär,

Et gouf ee Belsch, an nit den Tony Blair.

De Lëtzebuerger geet dat do elo duer,

Schleck a Juncker sinn als zweet eragefuer.

"Hee! O Du do uewen op der Mauer,"

Rifft de Frieden ënnen op der Lauer.

"Bis elo ass nach ëmmer näischt gebrach,

Well Ech mengen mir hätten d' Festung nach."

De Frieden rechent alt nach eemol no,

Null soten "Nee" an sechsanzwanzeg "Jo"

Do ass beim beschten Wëllen näischt ze man,

"De Juncker bleift hei an Ech klaken d' Pan!"

Fënnef Joer sech mam Budget erëm ploen

An natierlech de Juncker erdroen.

De Sträit em t' Bankgeheimnis war emsoss,

Mir hunn domat just déi ganz Welt verdross.

De Jang déi sot "t' war virauszegesinn,

Et gëtt vill Leit déi dat do nit verstinn,

Wat mir lo hunn ass wat mir schonn haten:

De Juncker bleift op allen Plakaten."

"So May" sot de Bolli, "dat do ass schlëmm,

Déi Geleeënheet kënnt nie méi erëm.

Stell Der vir de Louss wär erop geréckt,

Dann hätt d' Justiz vläicht een A zougedréckt."

Léif Leit spiert Dir och esou eng Trauer,

D' Silhouette do uewen op der Mauer

Seet Iech dat do war alles emsoss.

D' Bankgeheimnis huet eng Carrière erschoss.

Hei koum d'Joennewiäv Tabbui (1*) erbäi,

"Oh la la" sot et, elo sëtzt der hei.

"Attendez-vous à savoir" (1*) hat gesot:

Féiert kee Krich , da stierft och keen Zaldot."

"Mais ces Messieurs wollten d' Festung halen,

Et les autres loossen sech dat nit gefalen.

Adieu Présidence an och Forteresse,

Stëppel kee Sarko wanns De gär epps häss."

(1*) http://feierwon.blogspot.com/2009/05/luxembourg-les-dernieres-nouvelles-de.html

Maybolli 15

Méint, Wochen an Deeg zéien iwwert d' Land,

Maybolli sinn a Stad a Land bekannt.

Chrëschtdag, Neijoersdag, Fräijoersbotz,

An fir de May endlech eng schéin nei Box.

Sennengerbierg, Walfer a Gaasperech,

D' Crèchen déi multiplizéieren sech.

D' Ministesch, d' Paschtéier déi sinn äerdeg,

Knapps geet eng Crèche op, ass eng aner fäerdeg.

"Ei" sot de May, "dat deet gutt am BMW,"

Och de Bolli ass mam Porsch ënnerwee.

Séi fueren wéi d' Kanner an enger Rei,

A freeën sech op hiert neit Spillgezei.

Ee Monni vum Familljeministère,

Gëtt gréng Luucht an hätt nawell gär,

Eng Dosen Plazen fir sech an all Crèche,

Maybolli sinn ewech a freeën sech.

De Bolli sot zum May : "So weess Du wat?

Ech hunn gëschter Owend mam Thiels Louss geschwat.

De Louss war ganz definitiv an huet gesot,

Scheck Crèche geet elo an de Regierungsrot."

"Scheck Crèche fonctionnéiert wéi Scheck Repas,

Sot de Louss, a mir koum eng Tréin an d' A.

Ech hunn séi alt heemlech ewech gewëscht.

Wann hien näischt heivu weess, dat ass dat bescht."

"Freck" sot de May, "hal der de Louss gutt warem,

Da gi mer zwéin nach esou bal nit arem.

Stell Der mol fir de Staat bezilt d' Konten!

Da sti mer jo do wéi Staatsbeamten!"

D' Leit iwwerall waren enchantéiert,

D' Kanner warn versuergt an hu geléiert.

D'BGL sot mir hätten nawell gär,

Wann eis Crèche och vun Iech gefouert wär.

Stell Der mol vir, wat fir eng perfekt Welt!

Kënns te op d' Welt, da kriss de Kannergeld.

Crèche, Schoul, Chômage, Pensioun garantéiert,

Souguer d' Doudelued ass assuréiert.

T' gëtt Ieselen déi ginn op d' Eis danzen.

Alles geet gutt, mee de May muss granzen.

"Déi domm Fraleit gi mir schéin op d' Schlappen.

Enges Daags wäerten Séi dat berappen."

Enges Daags ass heiansdo keng laang Zäit.

De May huet eng Joffer erausgeheit.

"An Ech hunn och eng déi kënnt elo drun,"

Sot de Bolli, dunn ass eng aner geflunn.

Eng Crèche ass schlecht drun wann d' Jofferen fléien,

De Contraire behaapten, dat wär léien.

Maybolli, gutt am Erausgeheien,

Sinn äerdeg ewéi ee Schwaarm Wissbeien.

Dunn huet d' Sangen an der Crèche opgehal.

Maybolli selwer sinn duerfir ze al.

"Ech kann nit mat de Kanner sangen,

An Du kanns nit am Krees erëm sprangen."

"Du hues déi Jofferen jo erausgeheit,

Jo Du mat dengem éiwegen Gestreits."

Déi zwéin hunn also näischt bäigeléiert,

Mais de Renglirosen ganz zerstéiert.

Maybolli 14

"Bolli du weess alt wat Ech gären hätt

Mat fofzeg wär Ech gär an der Préretraite.

Ech hätt dat am léifsten esou gedréint.

Dat herno mol keen Hunn méi duerno kréint."

"Am beschten" sot de Bolli, "Du wiers krank,

Mais Du gesäis nit aus wéi Haut a Schank.

Krankheetshalber heescht dat, dat géing an d' Rei,

Du bléifs doheem an d' Kees bezilt Deng Pei."

"Ech sëtzen jo do am Verwaltungsrot

Ech hëllefen Dir gär mat Rot an Dot.

Ouni Krankeschäin awer geet et nit,

Ech kucken emol wéi een esou een kritt."

"Ma dach Bolli," sot de May, "Ech sinn krank,

Ech packen et just nach bis virun d' Bank.

Da ginn d' Schudderen mer duerch de BMW,

Du mengs een Héngerjuck wier ënnerwee."

"Dat geet mer duer, elo weess Ech genuch,"

Sot de Bolli, "elo kënnt de zweeten Zuch.

Mir soen Du häss eng ganz schro chronesch Kränkt,

Du hues Der d' Loscht fir ze schaffen verrenkt."

"Mais wien schreift de Certificat Médical?

Wann Ech een Schreiwen, dann meckren se'i all.

Déi gesinn eis stonnelaang am Bietschee baffen.

D' Leit froen, a wat sollen déi zwéin do schaffen?"

"Am beschten geess De bei den Dr Floretti.

Deen schreift Krankeschäiner wéi Konfetti.

Du brauchs deeër eng Dosen, vläicht nach méi

Da schaukelen mir d' Kënnchen an der Wéi."

"Oh Dr Floretti, Ech sinn esou krank,"

Sot de May, "Ech fäerten t' läit un der Bank."

Den Dr Floretti sot: "Gudden Mutt!

Ech fäerten ganz Dir gitt ni méi gutt."

"Ech schreiwen Iech elo ee Krankeschäin,

Fir eng ganz drësseg Deeg sidd Dir da fein.

Gidd awer roueg eraus ënnert d' Leit.

Bleift nëmme nit doheem wéi ageschneit."

"Gitt schéin virun d' Dir ee Maufel iessen,

Am Bietschee kënnt Dir dann d' Bank vergiessen.

A véier Wochen kommt Dir dann erëm.

Eemol de Mount dat ass jo guer nit schlëmm."

"Freck" sot de May, "all Mount zwou Minutten!

Deen Dr Floretti kritt vill Rekruten.

Krankeschäiner, Ech brauch eng Kollektioun,

Bis dass et der genuch sinn fir d' Pensioun."

De Bolli sot, "Du mengs dat géif et nit,

Mais t' ass esou, wien näischt freet deen näischt kritt.

An Ech sinn an der Krankekeess doheem.

A wat huet de May dann, dat freet jo keen!"

"An d' Bank seet bestëmmt, deem si mer gutt lass.

Du wäerts jo gesinn, keen hält Dir de Bass.

Et brauch ee just ee bësschen Protektioun,

Da bass De ënnerwee fir an d' Pensioun."

Maybolli 13

Maybolli warn wéi Dir och an d' Vakanz,

Een louch um Réck, de' in anren op der Panz.

Een ass schéin brong, mais nëmmen vu fir,

De' in anren gebak, mais hannert der Bir.

Vun haut un sinn déi zwéin erëm um Dill,

Mais fir de Moment soen Ech Iech nit zevill.

Mat Krankeschäiner a Fisematenten,

Liewen déi zwéin haut vun hiren Renten.

Kommt zréck, Dir wäert gesinn et gëtt vill Freed,

Juchhee, juchhee, Ech soen Iech wéi dat geet.

Probéiert roueg, maacht Iech guer keng Suerg,

D' geschitt Iech näischt am schéinen Lëtzebuerg.

Tax Justice Network: Luxembourg: a tax haven attacks its own citizens

Tax Justice Network: Luxembourg: a tax haven attacks its own citizens

Maybolli 12, hors série et hors séquence

L’actualité pressante nous oblige à ce petit encart dans la suite chronologique de Maybolli.

De Juncker huet an der Vakanz alt nogeduecht,
An hien huet et op ee puer Konklusioune bruecht.
“Zu Lëtzebuerg soen déi Jonk Ech wär ee Bopa,
Am beschten fir mech wär, Ech géing op Europa.”

“Wéi Der wësst, Ech hunn just ee Problem an dat ass,
Mam Sarkozy a Merkel hunn Ech et verschass.
Der wësst, Bankgeheimnis hin, Bankgeheimnis hier,
Ech sinn elo dergéint, virdrun war Ech derfir.”

“D’ lescht fënnef Joer war Europa mer ze sauer.
Vun elo un leet dien hei sech schéin op d’ Lauer.
Hoffentlech halen Sarkozy a Merkel op mat krichen.
An dann, hei elei, dann kommen d’ Leit mech sichen.”

Den Asselborn, Frieden an zwéin anerer bieden,
De Willibrord soll séi an Irland vertrieden.
De Bolli sot: “ Ech hätt nawell gär,
Wann den Thiels Louss Justizminister wär.”

Leif Leit Dir frot Iech, wuer geet dat alles hin?
Wann mir vun haut op mar all Weesekanner sinn!
Wann elo alles sech aus dem Stëbs mécht,
Well déi schéinen secret bancaire zesumme brécht.

Maybolli 11

Maybolli ginn op Esch fir eng Autorisatioun fir ee Restaurant Toscana by Bice op ze man.

“Freck Bolli” sot de May, “deng Porsch dat ass keng Kutsch!
Nach knapps eng Minutt, a mer sinn beim Lydie Mutsch.
An Du wäerts gesinn, eis Visite ass nit fir d’ Katz.
Den Owend steet Toscana flang op der Brill Platz.”

Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiridiralalala!

« Meng Scheffen stinn derhannert, well séi stinn derfir, »
Sot d’ Lydie, « an d’ Gemeng kiert och vrun Ärer Dir.
D’ Escher Gemeng ass nit nëmmen do fir déi Kleng,
D’ Escher Gemeng ass och do fir déi vill méi Reng.»

Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiridiralalala!

Um Brill hei schielen mer nit laang un enger Bier.
Ei, Kaviar, keen ass dergéint all sinn derfir.
Fir ze feieren gëtt nach a gudden geholl.
Natierlech an de Moossen, keen hat de Bitz voll.

Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiridiralalala!

“Fir oafzeschléissen wënschen mer Iech ee gudden Rutsch,
Mir freeën eis schonn op d’ Ouverture,” sot d’ Lydie Mutsch.
Mir danken sot de May, mir man eis lo dervun.
A schonn rosen déi zwéin op der Escher Autobunn.

Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiridiralalala!

“Freck Bolli,” sot de May, “Du hëls d’ Strooss am Zickzack.”
“Keng Suerg,” sot de Bolli, “eng Porsch ass staark am Lack.”
Do fueren lo déi zwéin, keng Luucht an näischt an d’ Nuecht.
Séi laachen sech an d’ Fäischtchen, wien hätt dat geduecht?

Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiralalala,
Op d’ Weis vum tradiridiralalala!

Maybolli 10

Maybolli engagéiert Familienservice an dann geheien s’ en eraus.

De Bolli sot, “wann ee gär Crèchen baut,
Brauch een Hëllef vum Ursula, dat schlaut.
Ech kennen do eng Däitsch Firma,
Vun der Frau Dr Erler Ursula.”
Heidi heidi heida hahahaha

D’Frau Erler sot, an den Toun war streng,
“Déi zwéin do kréien Ech och nach kleng.
Ënnerschreift um Strich a maacht kee Blabla
Und übermorjen früh is d’Frau Lotz schon da.”
Heidi heidi heida hahahaha

Hei kënnt d’Frau Lotz och schonn u gewänzelt,
Maybolli hunn sech bei der Damm gemellt:
“Dr Bolli fir Doudangscht an Rheuma,
Dr May Spezialist fir Panama.”
Heidi heidi heida hahahaha

“Ach Dr Dr daat is alles fein,
Bis op epps, han bloss kee Führerschein.”
Du sot de May “was machen wir denn da?
Dat kann nit fueren, d’ mengt een t’ wier meng Boma.”
Heidi heidi heida hahahaha

De Bolli sot, “ da muss Ech se feieren,
Da kann s’ alt lues selwer fueren leieren.”
An der Porsch sengt d’Lotzen tralala,
De Bolli, ma cabane au Canada.
Heidi heidi heida hahahaha

Woch aus Woch an gëtt d’Lotzen kutschéiert,
Awer séi huet nie fueren geléiert,
Déi éischt Crèche goung op als Villa Rosa,
De Propriétaire war iergendeen a Panama.
Heidi heidi heida hahahaha

Bei d’Villa Rosa kënnt gréng a giel derbäi,
“Eng Crèche bezilt de Loyer,” sot de May,
An drénkt siwen Café Macchiata,
A mécht och soss séin alen Theater.
Heidi heidi heida hahahaha

“Dee Loyer ass ze héich” sot do d’Lotzen,
De May gëtt queesch, a fänkt un ze motzen.
“Wat geet déi do mer op d’ Schlappen, déi Fra,
Déi kritt lo d’Unternehmen Barbarossa.”
Heidi heidi heida hahahaha

“Déi Fra muss fléien,” sot de May,
“De Riichter gëtt hier nach vläicht zwéi Méint Pei.”
De Bolli sot, “dat doten geet an d ‘A,
Und wie sag Ich’s meiner Ursula?”
Heidi heidi heida hahahaha

Zwee Joer duerno geet d’Lotzen du lass,
An huet souguer den Egide beschass.
Séi zitt hien mat den zwéin duerch de Kaka,
Den Egide sot, “wat eng eekeleg Tatta.”
Heidi heidi heida hahahaha

Léif Leit gesitt Dir eemol dat Lotzen,
Kënnt Dir vum Egide dat gutt verbotzen.
D’ Moral vun der Geschicht: t’ reimt näischt mat A,
Sou gutt wéi heidi heida hahaha,
Heidi heidi heida hahahaha

Maybolli - Hors Série - Aktualitéit.

De Juncker sot, “ wann e kee Su méi huet,
Dann gëtt de Lëtzebuerger gutt verbruet.
Et wär lo ganz falsch fir dann ze spueren,
Mir wëllen wéi ëmmer weiderfueren."

"Kommt mir geheien d’ Geld zur Fënster raus,
A liewen sou weider, am Saus a Braus.
Mir wëllen bleiwen, um Stull, um Hënner,
No eis geet eben d’ ganz Welt dann ënner."

Eng nidderträchteg Nouvelle geet em d’ Welt,
D’ National Krankekeess déi hätt kee Geld.
Leif Leit maacht Iech do guer kee Gedanken,
D’ Belsch kommen ëmmer nach bei eis tanken.

TVA, Akzisen an och schwaarzt Geld,
Et gëtt guer näischt wat d’ Belsch dobaussen hält.
Zoossiss, Quetsch an Hamen ginn mat op d ‘Rees,
Et bleiwen e puer Su fir d’ Krankekeess.

An der Krankekeess do setzt de Bolli,
Dien hëlt den Defizit schonn mam Kolli.
Ee Lach am Kont bréngt hien nit aus der Rou,
Hien keeft eng Porsch a mécht de Buttek zou.

Crèchen an Resto man aus him een Held,
Wann senger Liewen den Dierwiechter schellt,
Gëtt de ganzen Komitee krank gemellt,
An den Bolli rennt mat der Porsch duerch d’ Welt.

Duerno gëtt kee Lëtzebuerger méi krank,
Huelt Iech déi Garantie alt mat op d’ Bank.
De Juncker versprécht, dat geet elo duer.
Mar geet d’ ganzt Land op Munneref an d’ Kur.

Maybolli (9)

Een Dag am Liewen vun Maybolli.

Den Nopesch Hunn huet scho laang gekréint,
De May huet sech nach am Bett gedréint.
Hien ass zwar nach nit pensionéiert,
Mais d’ Schaff huet hien scho laang verléiert.

Hien schléift sech aus bis ee Véierel op,
Säin Wecker huet keen eenZär méi drop.
Seng Box steet riicht niewent sengem Bett.
Een Donnerschlag an de May ass prett.

Zwee Eeër an Schampes fir den Duscht,
De May dien ësst keng dréchen Kuscht.
Domat ass hien och gläich marsch bereet,
Mat dem BMW drop lass hien geet.

Fir d’ éischt ginn d’ Crèchen inspektéiert,
An d’ Joffer do mol dérangéiert.
Eng Porsch quiitscht seng Pneuen um Pavé,
De Bolli parkt nieft dem BMW.

Sou eng Inspektioun dat ass kee Spaass,
Déi zwéin sinn hongereg, scho ginn se Gas,
Hopp op de Wee an d’ Ënnescht Gaass,
De May huet een Duscht ewéi ee Faass!

Am BICE léisst et sech gutt liewen,
De May um Stull, Bolli derniewent.
De May zielt d’ Leit, haut ass erëm gutt!
May a Bolli sinn gudder Mutt.

Sie iessen alles wat Se packen,
Vun der Kathedral klengen d’ Klacken.
De Bolli seet, et ass geschwënn Zäit,
Nach zwéin Machiata, a fort e geet.

Mario, sot de May, vir mech och!
An enger Taass vun Villeroy Loch.
Déi zwéin, gedoppt, hunn ee gutt Gefill,
Dat huele Se mat bei de Fränk an d’BIL.

D’BIL ass ee grousst strotzegt neit Gebai,
“Allo Fränk”, sot d’ Joffer, “déi zwéin sinn hei.”
“Huelt Iech ee Moment Platz” sot d’ Joffer,
“De Fränk ass ënnerwee mam Chauffer.”

De Bolli setzt sech nieft de Guichet,
A bliedert duerch een decken Fichier.
De May verbréngt eng gutt hallef Stonn,
Mat sengem Deedichen um Telefon.

De May um Telefon bläert ewéi ee Päerd.
Ee klengt Meedchen kräischt “Mamma” a fäert.
D’ Mamm déi seet Du brauchs nit ze fäerten,
De Monni schwätzt an der Schwäiz mat Bern.

D’ Kënni sot, a! duerfir jäitzt de Monn!
Wuerfir hëlt hien da keen Telefon?
De Monn déi léisst sech guer nit stéieren,
“Ja, Bahnhofstrasse” kann een héieren.

Em all Guichet gëtt et stell,
D’ Leit lauschteren a laachen wei déi Wëll.
Wat een do nit alles kann héieren,
Et kënnt een den Verstand verléieren!

Do sidd der jo sot do de Fränk,
Kommt setzt Iech hei bei mech op d’ Bänk.
“Mir bräichten alt nach eng kleng Millioun”,
Sot de May an setzt domat den Toun.

De Fränk déi sot, “gutt dat geet an d ‘Rei,
Den Egide ass jo scho guer nit hei.
Hien ass gutt mat senger Ënnerschrëft.
Kee Problem souwäit et d’BIL betrëfft”.

Déi dräi sinn frou wei plakeg Mécken.
Gesäit een wéi déi dräi sech klécken.
De May sot dunn dat gëtt gefeiert,
Porsch an X Fünf ginn ugekéiert.

Vun der BIL direkt op d’ Autobunn,
Well Séi zu Esch Toscana hunn.
Do gëtt gedronk an fir neischt gebafft.
Owends sinn déi zwéin futti geschafft.

Et bleift awer nach eng Klengegkeet:
Ir de May an de Bolli schlofe geet,
Mussen Sie bei der Keess passéieren,
An chèques repas an Cash kasséieren.

De May stellt erëm seng Box bei d’ Bett,
Dann ass se dien aneren Muergen prett.
Da geet dat ganzt Spill vu fir nees un.
Iwwert d’ Keess vu gëschter kréint keen Hunn.

Luxembourg, Page Culturelle (2)

Dans notre série:

“Quand j’entends le mot Culture, j’ouvre mon Peckvillchen”

Peckvillchen présente: Le devenir de Maybolli, une interview de Monsieur X, auteur anonyme de Maybolli, récipiendaire du Grand Prix Feierwon de la meilleure prose en poésie populaire luxembourgeoise.

PV : Ce prix représente quoi pour vous?
X : C’est surtout une affaire de fric. Les € 39.50 du prix ont été dissimulés, séance tenante, au paradis fiscal.
PV : Dans une banque?
X : C’est exact. Je ne vous dirai pas laquelle, parce que Fränk pourrait l’apprendre et saisir le compte. Pour une fois qu’un poète est payé pour sa poésie de son vivant! Non, mais sans blague!
PV : Revenons à cette expression artistique particulière qui est la vôtre. Votre poésie est enracinée émotionnellement dans la culture populaire luxembourgeoise.
X : C’est vrai, et je dois beaucoup à ce sujet à mon idole, Scheier Artchen de Beckerich qu’on appelle aussi « de Pop Art » pour son expression artistique populaire typiquement luxembourgeoise, qu’il aimait exhiber avec son orchestre au bal populaire de la kermesse de Beckerich.
PV : Popart vient de là, de Populaire et de Artchen?
X : Oui, beaucoup de bonnes choses viennent de Beckerich, et je dédie mon prix Feierwon à la Commune de Beckerich, berceau du Popart, et à ses habitants.
PV : Nous avons suivi les derniers épisodes de la Saga Maybolli avec enthousiasme. Vous nous faites découvrir les personnages petit à petit. Il y a des nouveaux venus aussi.
X : Parfaitement. Tout grand acteur a besoin de pièces de résonance, qui donnent la réplique. Cela vaut pour Maybolli. Puis il ya aussi du vulgaire merchandising, ou « product placement » en vue du film qui apparaitra bien un jour. Vous avez vu et verrez ainsi apparaître des produits comme Audi, Porsche et BMW. C’est aussi la raison pour laquelle j’introduis un avocat, qui porte le nom de Mousel, qui est bien sûr une référence subliminale à une marque de bière. Nos héros embrassent leur brasserie. C’est aussi un appel aux passions, rompre avec la torpeur et l’assoupissement de la scène culturelle luxembourgeoise, empâtée de Kachkeis, Bouneschlupp et Quetschekraut. Bofferding viendra bientôt réveiller ce joli monde mouselien, avec non seulement 4, mais 6 « B » sur leur blason : « Bonnes Bières Blondes Brasserie Bofferding Bascharage ». Inutile de vous dire que ces « placements » signifient des gros euros pour nos gros héros. Et puis dans le dernier épisode, je vous fais découvrir (jeu de mot intentionnel) les deux héros carrément à poil. Donc les caractères principaux n’ont plus rien à cacher, ce qui indique déjà la future direction du film, la vérité toute nue.
PV : Ce sera un film érotique alors?
X : Erotique ! Si vous arrivez à cette conclusion, je dois retravailler mon message. Non, non, ce ne sera pas un film érotique mais un film d’horreur. Mais pour rire. Les enfants seront admis, car il s’agit d’une vaste leçon. Le Ministère d’Etat ne financerait jamais un Maybolli érotique. Cela ne ferait pas de Zens pour nous, qui avons besoin de subsides.
PV : Je pensais que le titre déjà suggérait …..
X : Non Maybolli n’a rien de XXX. Le nom ne fait référence à aucune partie anatomique non plus. Je connais maintenant votre tortueuse tournure d’esprit. J’insiste beaucoup que Maybolli soit une œuvre culturelle, et plus tard du très grand cinéma, qui emprunte à la fois à l’énergie cinétique du Feierwon, l’arythmie de la procession d’Echternach, la force centrifuge du Rengeli Rosen, la spontanéité animalière du Hämmelsmarsch, la pétulance et les gargouillements de l’ »Atert no beim Waasser », et le suspense de la Hesper Kutsch. Le fil rouge de l’action à travers la saga est l’étonnante histoire juridico-politico-financière qui met Egide contre Maybolli et qui a comme grandiose coulisse la lugubre forteresse de Luxembourg avec tous ses secrets.
PV : Nous nous attendons en effet à une œuvre colossale, vaubanesque, wagenerienne et hitchcockienne.
X. : Et à raison. Avec mon équipe, nous avons essayé d’évaluer la durée qui reste à couvrir pour le feuilleton Maybolli, surtout la durée des procédures judiciaires. Nos recherches nous ont fourni une réponse étonnante de précision : le Ministre de la Justice a dit que l’affaire de fraude Madoff produirait peut-être 100 procès qui dureront 10 ans. Il y a là une petite imprécision certes, car il ya deux interprétations possibles, mais qui permet l’extrapolation d’une réponse claire. Le Ministre a bloombergué en laissant la devinette suivante :
1. 100 procès durent 10 ans. Tenus en série, cela ferait 10 :100 = 0,1 années ou 36 jours. Ce n’est pas la bonne interprétation. Elle est éliminée par l’absurde parce que Maybolli dure depuis 5 ans déjà. C’est donc 10 ans par procès.
2. 100 procès durent 10 ans chacun. Des procès en parallèle ne sont pas possibles : on manque de juges et de salles d’audience. Reste donc la solution des procès en série. Il sera intéressant de savoir où Maybolli se retrouvera dans cette série, car elle durera bien 100x10 =1000 ans. Dire que Madoff écopera seulement de 265 ans de prison aux Etats-Unis. Le dernier procès à Luxembourg finira donc 735 années après la sortie de prison de Madoff. Le juge de ce dernier procès luxembourgeois Madoff naîtra dans 30 générations. Il sera sans doute Musulman et appliquera la sharia. Si cet étranglement du système doit se produire et si Maybolli reste en tête de liste, cela durera donc 10 ans en tout, comme l’a dit le Ministre qui a la Justice sous son égide. Il faut que Maybolli reste en tête de liste. Nous sommes à mi-chemin, nous devons avoir préséance. Sinon je n’hésiterai pas à changer Maybolli en Maydorff pour me rapprocher phonétiquement de Madoff et être en tête de liste des procès en série.
PV : Rien ne vous empêche entretemps de produire un premier film ?
X : C’est vrai, et il y a déjà du matériel pour plusieurs films. Il y a bien eu Godfather I, II et III. Hollywood, ces gars là sont pleins de ressources.
PV : Ce n’est pas le Peckvillchen qui va s’en plaindre. A quoi pouvons-nous nous attendre dans les prochains épisodes ?
X : Au suspense déjà nommé et à de nouvelles mises à nue. On va nommer des produits, des noms et on va dire rien que la vérité et surtout toute la vérité.
PV : Comme toujours Monsieur X, je vous remercie de ces révélations.
X : C’était avec le plus grand plaisir. Revenez souvent. Bon weekend.

Maybolli (8) : Luxemburger Schweiz

“Der May goot mittem Bolli in d’Schwyz.”
An zwar am Auto, dat ass kee Witz.
“Ech fuern dohin,” huet de May gesot,
“An fir rëm bass Du de Co-Pilot.”

De Bolli sot: “gewëss, Ech verstinn.
Ech wär et zwar léiwer fir dohin.
Da kanns Du fir zréck selwer fueren,
Well Ech weess, d’ Schwäiz bréngt Dech op Touren.”

De May déi sot: “Hëpp Siss gëff Gas,
Et ass ee Strapp bis an d’Bahnhofstraß.”
De May um Steier sengt eng Leier,
De Bolli fënnt d’ Péagen deier.

“Kuck wéi déi all fueren, wéi ee Schwäin,
Déi haten all hiert Glieschen Wäin.”
Huet de May gesot mat dréchner Long,
“Vive d’ Schwäiz, well déi hei si keng bong.”

“Grüezi” sot den Douanier op der Grenz.
Hie kuckt de Bolli, dann May’ s Fränz.
“Du Ueli häsch gseh, was isch au das?”
De May déi kuckt wei eent eidelt Glas.

“Möchtet Ihr das Auto döt über lo sto.”
De May déi sot: "a wat ass dat do?"
“Möcht' Ihr gärn s’Gepäck use hebbe,
Nähmt Sie's mit i s’Büro danebbe.”

De May an de Bolli ginn verhéiert,
An hiert Gepäck gëtt ëmgekéiert.
Do gëtt et allerhand ze kucken,
D’ Douanieren gi schiel a balucken.

“Was isch au das,” freet een den Ueli.
“Cash und chèques repas” seet de Bolli.
Das wird als Cash uns übertragen,
Man kann’s dem Egide nur nicht sagen.”

“Die zwo hei den Egide betrogen?
Die werden jetze ausgezogen!”
May a Bolli setzen plakeg do.
D’ Douanieren zielen d’Euroen no.

De May déi grommelt, mais traut sech näischt,
De Bolli dernieft ass brav a kräischt.
“Oh May hei komme mer nie méi eroos,
Oder déi geheien eis plakeg op d’Stroos.”

Drop kommen der zwéin se verhéieren,
Déi dinn eis Helden gutt erféieren.
“Sepp nehmsch dä mittem dicke Füddli,
Und Ich frog dann, wie heischt er, Bolli.”

“Gottfied Stutz” huet den Ueli gesot.
“Was isch au das?” huet de Sepp gefrot.
“S’Füddli hätt gseit’s siggy Schäck Rehpah.”
De Bolli duecht dat do geet an d’ A.

D’ Verhéier huet an d’ Nuecht gedauert,
T’ huet keen Dupond-Dupont bedauert.
Géint den Muergen koumen sie dann frei.
Geld an d’ Schwäiz schmuggelen ass OK.

Warnung: Wann der mengt a puer Charakteren géingen Leit am richtegen Liewen gläichen, dann ass dat keen Zoufall. Nee, dat ass mat Absicht geschitt.

Maybolli (7)

De May déi sot: ” Et gëtt elo Zäit,
Déi Minn déi gëtt erausgehäit.
Ech huelen elo déi Kuddelmuddel,
An droen dat dem Meeschter Mousel.”

De Minn ass och ee Meeschter,
De Mousel ass méi reng.
“De Minn ass mir ze kleesper,
Ech kréien dien schonn kleng.”

“Oh May, oh May,” den Egide keimt,
“Ech weess nit wat mat Mousel reimt.
Ech versichen alt Deontologie,
Deen ganzen Buttek, et reimt sech ni.”

De Mousel ass een Affekot,
Den Egide ee strammen Zaldot.
Hie kann ganz riicht drop lass marschéieren,
May, Mousel a Bolli, ginn a Kéieren.

Leif Leit dass Dir et wësst,
Déi Geschicht, déi ass dëst:

De Mousel souz um Kapp vum Dësch,
Hien ass nach laang keen klengen Fësch.
Hien schreift een deieren Pabeier,
Dem Egide ass dat ongeheier.

“Hei ass et schrëftlech,” sot de Mousel,
“Gutt” sot de May an och séin Puddel.
“De Minn ass sou gutt wéi vrun der Dier,
Meeschter Mousel, ech danken Iech derfir.”

Zwee honnert Mille fir ze fléien!
Den Egide wëllt och fléien leieren.
Eng Partie ass am Dollar libelléiert,
Maach Minn dat den Heintz näischt héiert!

De Mousel’s Paul ass Schrëft geléiert,
Hien huet säin Ziedel fabrizéiert.
Hien sot: “kräizt hei bei Bolli a May
An Egide ënnerschreif mer hei.”

“75.000 Dollar vun Iech dräi,
An 125.000 Euro nach derbäi.”
Dat éischt ass firm Minn seng Aarbecht,
Dat zweet weess keen wat dat do mécht.

De Minn, Frinn a Stinn ginn zréck hir Part ‘en,
Iwwerall wou Séi vertrueden waren.
D’ geet zréck bei May, Bolli, Egide,
Wou jiddwereen gläich Part ‘en kritt.

Zwee man ee Kräiz, een eng Paraphe,
D’ Woch drop do gëtt an d’ Keess gegraff.
Den Egide war schonn rëm iwwert de Pull,
May, Bolli waren d’ Katz, den Egide war de Vull.

Den Egide huet näischt schlechst geduecht,
Ee Joer duerno huet een em d’ Nouvelle bruecht.
De Spioun dien sot: “wat ass dann do geschitt,
Wuerfir hunn May a Bolli all d ‘Part ‘en kritt?”

“Wat sot Dir do,” huet do den Egide gesot,
“Dat ass nit méiglech, wann Dir mech frot.
De Mousel hat dach meng Prokuratioun,
Wou hutt Dir dat hier, mäi léiwe Spioun?”

“Ma kuckt mol selwer am Mémorial,
D’ Prokuratioun, dat war eng Fal.
Op Säit véierhonnert, wei Dir gesitt,
May, Bolli hunn alles fir een Euro kritt.”

“Dat do muss Ech dem Wagener soen.
Beim Bâtonnier well Ech géint de Mousel kloen.”
“Eng Klo géint de Mousel, zu Lëtzebuerg?
Dat gëtt näischt, maach Der do keng Suerg.”

Den Egide ass rosen ewéi ee Bock,
Enges Daags geet hien an schreift ee Blog.
“Da liesen Ech deenen emol d’ Leviten,
Wei enger Tut voll plakeger Fritten.”

May jo, léif Leit, déi Geschicht hëlt Zäit.
Haut si mer nach guer nit esou wäit.
Et stinn nach souvill Saachen vrun der Dir.
Déi all kommen elo eemol nach vir.

Maybolli (6)

O May, o May sot dunn den May,
Ech packen dat guer nit hei.
Et muss een alles selwer maachen.
Et ass mer guer nit fir ze laachen.

De Bolli verschreift mol Elixir,
Déi zwéin hunn Falen op der Stir.
Komm mer huelen den Jean Lück Minn mat dran,
Hien schmäisst da schonn de Restaurant.

De Minn, Frinn, an Stinn komme bäi,
Déi fueren direkt hannert de Bräi.
D’ Finn an d’ Trinn kommen och derbäi ,
Restauranten ginn et der elo dräi.

Kommt all et gëtt vill Freed,
Juch hee juch hee Bice.
Sie féieren voller Fester,
Keen aneren kann dat besser.

Zwou Wochen dauert de Firlefanz,
Ee gutt Verméigen kascht dat ganzt,
D’Goelle Fra déi krut ee Schierteg un,
De Minn wollt duerfir Suen hunn.

A wann de May séin Pättchen drénkt,
De Bolli dann sei Ständche sengt.
Kettchen, Kettchen, bréng mer nach e Pättchen,
Ee Maybolli, a soss keen,

Ei, wéi schmaacht mir dee Kadettchen,
‘t ass en Dronk fir Broscht a Been
Bereléng, léng direlire-léng, bere-léng, léng direlire-léng,
En Dronk fir Broscht a Been, en Dronk fir Broscht a Been.

Et ginn der déi hunn een rosenen Soff,
Daags drop leien se mam Minn am Zoff.
“T'geet esou nit weider”, sot de May,
An do matte war all Léift verbäi.

Leif Leit passt op wat elo geschitt,
Den Egide kritt alt erëm seng Britt.
Doriwwer ass esou vill ze zielen,
Dass mer déi Bir vläicht maar dann schielen.

Maybolli (5)

De May an de Bolli konnten nun endlech blosen,
D’ Crèche leeft gutt op der Senninger Knippchen
Déi zwéin danzen Réngeli Réngeli Rosen
Sie hunn alt erem e klengen Schwipschen.
Bereléng, léng direlire-léng, bere-léng, léng direlire-léng,
Sie hunn e klengen Schwips, sie hunn e klengen Schwips

Sie feieren op der Senninger Knippchen,
D’ Kanner, d’ Elteren, d’ Jofferen, de Paschtouer.
De Buergermeeschter hält eng Riedchen,
Een decken Spaass wei op der Fouer.

D’Frau Erler (1) hält sech hannert der Knippchen.
D’Frau Lotz verhaft alt nach ee Wippchen.
Déi zwou déi sinn vun Familienservice,
Sie feieren all bis ee Véierel bis.

Et ginn der déi hunn een rosenen Soff
Daags drop leien se mat den Dammen am Zoff
“Wir sind in Luxemburg hier” sot de May
An domatte war all Léift verbäi.

D’Lotzen gung dunn bei den Kadi
De May goung bei de Bolli.
De Kadi geet géint Maybolli vir.
De Bolli verschreift séin Elixir.
Bereléng, léng direlire-léng, bere-léng, léng direlire-léng,
Hien virschreift Elixir, hien verschreift Elixir.

Deeër sinn mer gutt lass huet dunn de May gesot,
Sie war ganz a guer kee gudden Rot.
Et huet ee besser alles selwer man,
Dann huet een alles besser am An.
Wideralla la, wideralla la, wider rallaralla la

*****

(1) Frau Erler,Fondateur vunn Familienservice Deutschland, Partner zou Lëtzebuerg.

Luxembourg, Page Culturelle.

“Quand j’entends le mot Culture, j’ouvre le Peckvillchen”

Interview de l’auteur anonyme de «Maybolli»

Peckvillchen : Le Peckvillchen reçoit aujourd’hui le mystérieux auteur de la pièce monumentale «Maybolli» que nous publions. Monsieur X, je vous appelle ainsi, parce que vous préférez garder l’anonymat. Pourquoi en fait ?
X : La modestie.
PV : Quelle est votre approche pour une œuvre monumentale comme Maybolli ?
X : Je creuse profondément dans mes origines luxembourgeoises pour créer une fusion entre la tradition orale, De Rénert, D’Mumm Séiss et la rythmique gestuelle du kabuki luxembourgeois.
PV : Kabuki luxembourgeois ?
X : Oui, bien sûr, le kabuki est notre vieille tradition théâtrale en politique.
PV : Vous m’en apprenez des choses. Mais Maybolli n’est pas que du kabuki. C’est aussi une histoire réelle ? Est-ce un drame ? On sent surtout à l’acte 4 que quelque chose va se passer.
X : C’est une longue, très, très longue saga basée sur la vie réelle. Elle est donc tout à la fois : drame, mélodrame, comédie et fable. Il y a un protagoniste, Egide, vertueux au point que les Nations Unies ne font plus rien sans lui. Tout est sous l’égide des Nations Unies. Il est une sorte de croisement entre John Wayne, Tintin et le Kanonéier. Il y a deux antagonistes, May et Bolli, croisements entre Goofy, les Dupont-Dupond, Rumpelstilzchen et la belle-mère de Cendrillon. May et Bolli vont faire des promesses creuses à Egide.
Lui qui vient de Beckerich où tout est limpide et clair comme l’eau bien connue, va-t-il croire au chant des sirènes?
PV : A en croire les quatre premiers actes, la réponse est oui.
X : Bien sûr, sinon la pièce serait finie. Les trois personnages vont créer des entreprises, quatre crèches à Senningerberg, Gasperich, Walferdange et BGL, et trois restaurants Bice à la Gëlle Fra, Toscana à Esch et Spaghetti Factory am Utopolis. Il ya bien six ou sept autres personnes qui participent, mais ils vont venir et s’en aller. Ce sont les trois personnages clés qui mènent l’action. Ils vident leurs poches pour démarrer. Les banques de la place financent le reste sous les garanties personnelles des trois. Attention, cela va être une des clés de l’intrigue. Egide qui habite aux Etats-Unis entend dire par ses partenaires toutes les belles choses qui se passent. Egide insouciant, parcourt les plaines du Far West, une marguerite et une chanson à la lèvre.
PV : Cette insouciance, cet optimisme américain, c’est presqu’une métaphore du contraire pour alarmer le lecteur. C’est trop beau : quelque chose n’est pas juste et quelque chose va se passer.
X : En effet, Egide débarque un jour fin 2003 à Luxembourg et il ne peut pas attendre. A peine arrivé il se rend au Spaghetti Factory comme n’importe quel autre client. Personne ne le connaît. C’est presque du Louis de Funès, vous savez, le Grand Restaurant ? A la table voisine un gars qui travaille à Utopolis et le garçon engagent la conversation avec Egide, qui apprend qu’il a fait confiance à des tricheurs. Egide souffre beaucoup des actes impurs de ses soi-disant amis, et la mort dans l’âme, il décide de se séparer de cet Empire du Mal.
PV : Cela ne va pas se passer facilement ?
X : Pas simple: il a fallu 6 mois pour qu’ils signent les papiers du divorce. Ils étaient sans doute ravis de partager le butin à deux. Il faut ajouter qu’au courant des deux ans, des différends ont fait partir les six autres participants, tous des victimes laissées au bord de la route.
PV : Comment cela ?
X : Rappelez-vous les Dupont-Dupond. L’un finissait les phrases de l’autre. May proférait des insultes et Bolli les finissait. Les gens se sont enfuis.
PV : Ces personnages vont apparaître sous peu dans le feuilleton ?
X : Oui, ils seront des détails dans l’histoire. Il y aura aussi un avocat déontologiquement handicapé, et qui sait ce que l’inspiration du moment apportera sur le plateau. Mais ce sera toujours basé sur des faits réels.
PV : Allez, dites nous les grandes lignes des choses à venir.
X : Le fait est, que c’est une histoire sans fin jusqu'à présent. Dans les papiers du divorce, May et Bolli s’engagent à rembourser les prêts qu’Egide a faits, et à trouver un remplacement pour ses garanties bancaires. Ils ne le feront pas, laissant Egide exposé au risque des affaires qui ne lui appartiennent plus. Et très curieusement les 6 ou7 sociétés cessent les payements un an plus tard, caisses vides, toutes en l’espace de 10 jours
PV : Etait-ce une fraude ?
X : Egide n’a jamais vu les comptes, même à ce jour. Mais il doit payer les dettes, car même s’il n’était plus propriétaire de ces sociétés, ses garanties n’avaient pas été éteintes. Il s’est opposé, mais sa pension est saisie. L’Administration des Contributions lui a même réclamé, sans merci, des arriérés d’impôts de 2002-03 sur des revenus qu’il n’a jamais reçus. Aux dernières nouvelles il a sorti son vieil uniforme avec ses médailles pour obtenir un job de portier afin de pouvoir payer tout cela. Egide sait que le Ministère des Finances n’en mène pas large et a besoin de lui. Sinon le directeur des impôts lui aurait accordé une demande en remise gracieuse.
PV : Comment peut-on le traiter comme ca ? N’a-t-il pas aidé à gagner la guerre froide ?
X : Oui cela doit être déchirant pour lui. Mais c’est comme cela : on le croit par terre et on lui marche dessus. Mais le dernier chapitre n’est pas encore écrit.
PV : Nous croisons les doigts pour Egide. A bas la persécution. Vive Egide. Merci Monsieur X.
X : C’était avec le plus grand plaisir. Revenez souvent.